1980 tot 1990

Prins Adriaan I
1980-1981

Harald Dinkelberg kan zich de jeugdprinsverkiezing nog goed herinneren. In 1980 vond die plaats in oktober. Er waren dat jaar drie kandidaten. Harald wist precies wat hem te wachten stond, doordat zijn broers (Dinky I 1976/1977, Toine I 1977/1978 en Toine II 1978/1979) ook prins waren geweest. Harald had ook in het jeugdhof gezeten. Zijn eerste optreden was waarschijnlijk de receptie van prins Piet I (Piet Winkhof). In die tijd kreeg alleen de jeugdprins een prinsenmedaille en Prins Adriaan was er erg trots op. Op de vrijdag voor het carnaval bezocht het jeugdhof een basisschool. Ze gingen naar binnen in polonaise. Er waren zeer spontane reacties. Het leek wel of de school niet op hun komst had gerekend. Na een half uur werd duidelijk waarom: ze waren op de verkeerde school. Toen kwam het echte carnaval met de intocht, optocht, kindercarnaval, zotte-ermeniekes-concours en het bejaardencarnaval. Dit was tevens het eind. Harald viert nog steeds carnaval. Dit is het eerste seizoen dat hij niet actief is binnen de Eileuvers.

Prins Nokie I
1981-1982

Nico Dusink had voordat hij uiteindelijk jeugdprins, was al een hele carnavalscarrière achter de rug. Hij was eerst gedurende drie jaar lid van de raad van elf onder prins Toine I en II en onder prins Marc. Daarna vroeg Harald Dinkelberg hem als adjudant en dat deed hij met veel plezier. Ondertussen leek het hem zo leuk om ook een keer jeugdprins te worden dat hij in 1981 probeerde om jeugdprins te worden en dat lukte! Hij ging dat jaar in als prins Nokie I. Het eerste wat hij deed was het uitreiken van de vuile luier. Dit krijgt de eerste baby die op 11 november geboren wordt. Hij kan zich ook nog heel goed het carnavalsfeest bij Tempo herinneren. Dit was bedoeld als een soort opwarmstart voordat het echte carnaval begon. Uiteraard werd er van de jeugdprins verwacht dat hij een schitterende speech zou houden. Nico weet nog goed dat hij heel moeilijk uit zijn woorden kon komen waarschijnlijk omdat het de eerste speech was. Ook werd het hem op dit feest duidelijk dat hij als jeugdprins geen bier mocht drinken. Voor de rest heeft hij heel erg genoten van het feit dat ik in 1982 jeugdprins mocht zijn van de Eileuvers.

Prins Bastiaan I
1982-1983

In 1982 werd Bastiaan Belger gekozen tot jeudprins van de Eileuvers. Dat jaar was Bé Mengerink de prins van de Eileuvers en ze hebben allebei een leuk jaar gehad. Prins Bé zorgde bij de intocht al voor een grote verrassing door niet per trein te arriveren. Terwijl alle ogen gericht waren op een net binnenrijdende wagonstel, kwam van de andere kant -op een ander spoor uiteraard- prins Bé I met zijn adjudanten binnen met een zeer fraai transportmiddel van de NS, zo uit het museum. De lorrie was voorzien van een bord met het verklarende opschrift: Ook Prins Bé bezuinigt mee. De optocht was dat jaar ook weer heel mooi. Het was bijna al een traditie dat de familie Stiekema (de groep Kiek Veur Oe) de optocht aanvoerde. Ditmaal was men op de versiertoer in de letterlijke zin van het woord. Andere uitschieters waren de imposante wagens van de Tonnezotters, Sassenpoorters, Gleuvenskoevers, Rossendonkers en de Eileuvers. Ook jeugdprins Bastiaan deed mee met de optocht met zijn eigen wagen. Bastiaan heeft tijdens dit jaar geleerd dat hij luid en duidelijk moest praten tijdens een speech.

Prins Dennie I
1983-1984

Voordat Denis Holterman tot jeugdprins werd gekozen zat hij een jaar bij de raad van 11. Hij had de kunst, van hard en duidelijk praten, van prins Bastiaan afgekeken en is daardoor tot jeugdprins gekozen met zijn adjudanten Vincent Huisman en André Holterman. Wat hem goed is bijgebleven was het maken van de medailles. In die tijd moest je dat zelf doen. Het moesten er nog al wat zijn dus de hele familie hielp mee. Zijn broer tekende een logo, die later door hen op een bierviltje werd geplakt. Achteraf wel uniek, maar toen vond Denis die “blinkertjes” veel mooier. Zijn vader maakte de scepter. Wat hem verder is bijgebleven is dat hij op carnavalszaterdag ‘s morgens toen hij wakker werd een stijve nek had. Hij stond dus met een scheve kop boven op de hoge wagen. Wel een raar gezicht. Al met al was het een voor hem een geweldige ervaring die hij nooit zal vergeten, want ze schreven het van alle daken: ”Met Dennie I, een knotsgek carnaval voor iedereen!” Denis organiseert elk jaar een jeugdprinsverkiezing en de daarbij behorende feesten en recepties bij de Z.A.C. Hij doet dit elk jaar met veel plezier.

Prins André I
1984-1985

Andre Holterman was al een jaar lid van de jeugdraad van elf toen zijn broer Dennis jeugdprins van de Eileuvers werd. Andre werd toen zijn adjudant en het leek hem zo leuk om jeugdprins te zijn, dat hij het jaar daarop mee deed met de verkiezing tot jeugdprins. Hij was erg blij dat hij gekozen werd. Als adjudanten koos hij Remco en Rene de Jong. Andre heeft de tijd na deze verkiezing ervaren als een leuke drukke tijd waarin ze van de ene naar de andere festiviteit gingen. De optocht was een van de hoogtepunten maar ook de kindermiddag in Suisse op zondag was erg geslaagd. Er waren zeker tweehonderd kinderen die met volle teugen genoten van het aangeboden programma. Daarna gingen ze in een bonte stoet naar de selfmade vijver in Park Eekhout om spiekers op laag water te vissen waar uiteindelijk Arjan Fakkert spiekerkoning werd. Ook het bejaardencarnaval heeft Andre als erg leuk ervaren. Wat hem nog het meeste is bijgebleven, is dat hij op straat een keer om een handtekening werd gevraagd. Al met al was het een tijd die hij voor geen goud had willen missen.

Prins Keessie I
1985-1986

In 1985 werd Kees de Kloe tot jeugdprins van de Eileuvers gekozen. Hij koos als adjudanten Andre Holterman (ex jeugdprins) en Jos Sunters. Het beste kan hij zich nog herinneren dat hij zo klein was, waarschijnlijk wel de kleinste jeugdprins ooit. Daar kwam bij dat hij ook nog eens grote adjudanten had dus die staken met kop en schouders boven hem uit. Voor welk evenement ze ook uitgenodigd werden, een van de adjudanten had dan de zware taak om een houten stoof mee te zeulen. Als Kees dan weer eens niet bij de meestal te hoge microfoon kon komen, werd er met enig drama de stoof onder hem geschoven. De zaal lag dan meteen plat van het lachen en het ijs was dan meteen gebroken! Nog steeds wordt Kees aan dit voorval herinnerd door mensen die er toen bijwaren en ook door de stoof die nu bij zijn ouders dienst doet als verhoging voor de planten. Hij vraagt zich nog steeds af hoe ze nu op dit idee zijn gekomen. Kees was niet de enige in de familie die van carnaval hield want het jaar erop werd zijn zusje Leonora gekozen tot jeugdprinses van de Eileuvers.

Prinses Leo I
1986-1987

Leonora de Kloe was jeugdprinses in het seizoen ‘86-’87 met haar adjudanten Richard Dussel en Mathilde de Kloe. Richard was haar tegenkandidaat bij de verkiezing en Mathilde is haar zusje. Er zijn haar twee dingen goed bijgebleven. De eerste is de door haar vader geschreven speech die ze hield voor Prins Corné (Corné Tamarinof) en zijn hof. Zij kende de afkorting van etcetera niet en haar vader had het geschreven als etc. Zij las dit voor als “eeteecee”, waarop iedereen moest lachen. Pas jaren later snapte Leonora waarom ze lachten. De andere herinnering is de manier waarop ze prinses is geworden. Aangezien er bij de Eileuvers nooit eerder een jeugdprinses was geweest en dit ook niet mocht, had haar zus het jaar ervoor geprobeerd om prinses te worden. Dit mocht niet baten, maar een jaar later werd het toch goedgekeurd door de Eileuvers en heeft Leonora het geprobeerd. Leonora viert nog steeds carnaval, al is het wel wat minder geworden.

Prins Richard I
1987-1988

Op de jeugdprins(es)verkiezing van het seizoen 1986/1987 deed naast Leonora ook Richard Dussel mee. Helaas is het hem toen niet gelukt om de felbegeerde titel “jeugdprins(es) der Eileuvers” te bemachtigen. Gelukkig kon hij dat jaar wel adjudant van Leonora worden, zodat hij van nabij mee kon maken hoe het was om jeugdprins(es) te zijn. Klaarblijkelijk leek het hem zo leuk om jeugdprins te zijn, dat hij het jaar daarop, in 1987, het nog een keer probeerde en nu had hij meer geluk of was hij veel beter geworden en werd hij verkozen tot jeugdprins Richard I. Hij koos als adjudanten Mike Kemerink en Alphons Lefrink, die beiden later ook jeugdpins zijn geworden. Er waren dat jaar zoals gewoonlijk weer veel activiteiten. Zo was er het seniorencarnaval, het kindercarnaval bij Scania, het spiekervissen, de mini-playbackshow en natuurlijk de optocht, dat voor elk kind toch wel een bijzondere ervaring is. Eén van de leukste dingen tijdens dit seizoen was volgens Richard de intocht. De tocht tussen het station en de Eileuver op de Grote Markt zat hij in een bijzondere auto. Het was een limousine van een vriend van de vader van Richard, hij voelde zich toen echt “prinselijk”.

Prins Mike I
1988-1989

Mike had al enkele jaren in het jeugdhof bij de raad van Elf gezeten toen hij in het carnavalsseizoen ’87-‘88 als adjudant gevraagd was met Alphons Leffring bij Richard Dussel. Voor de jeugdprins verkiezingen van 1988-1989 waren twee kandidaten, uiteindelijk werd Mike de nieuwe jeugdprins. Als adjudanten koos hij Alphons Leffring en Pepijn Kleinheerenbrink. Als extra kleine dansmariekes waren Laura van Zon en Bianca van Ginkel toegevoegd. De stadsprins van dat jaar was prins Hennie de Graaf, waar gelijk een goede band mee was. Mike en Hennie voelden elkaar goed aan. De leus van prins Mike was: ”Met prins Mike carnavallen zal je best bevallen”. Mike had het carnavallen van jongs af aan meegekregen, zijn vader zat gedurende zo’n 25 jaar in de raad van elf en in de senaat en was actief in diverse commissies. Mike heeft het prinszijn als zeer bijzonder ervaren. Bij alle evenementen waar de jeugdprins aanwezig moest zijn, had hij een kort speechje, een vriendelijke lach en altijd oog en aandacht voor de kinderen die aanwezig waren. Evenementen voor het jeugdhof in die tijd waren: Receptie Prinsen, Tempo kindercarnaval, Seniorencarnaval, de ontvangst op het stadhuis en de optocht en ook het spiekervissen, toen nog in Park Eekhout. Het afnemen van de prinsenmuts en de staf van jeugdprins Mike, gebeurde dat jaar gelijk met Stadsprins Hennie om 23.30 uur op de sluitingsavond van het carnaval. Mike is overleden op 3 september 1999.

Prinses Esmeralda I
1989-1990

Esmeralda heeft haar prinsesschap beleefd als een heel mooi sprookje. Toen ze 12 jaar was vroeg haar vader of ze mee ging naar een prinsenverkiezing van het carnaval. Dat vond Esmeralda wel leuk. Het was erg spannend, er waren niet veel kandidaten maar wel hele goede. Er kwam een meneer naar haar toe en die vroeg of ze misschien zin had om mee te doen aan de verkiezing. Eerst twijfelde ze nog of ze dat wel kon maar ze dacht als ik het niet probeer word ik het nooit. Tot haar grote verbazing won ze de verkiezing en werd toen prinses Esmeralda I. Ze koos als adjudanten Jenske en Eduard. Esmeralda heeft er van genoten om prinses te zijn, vooral de echte prinsessenjurk en de kroon vond ze prachtig. Verder kan ze zich nog goed herinneren dat ze met de optocht mee deed, staand boven op een grote wagen terwijl ze met snoep gooide. Ze ging van het ene feest naar het andere feest en moest overal speeches houden. Iedereen groette haar met een alaaf. Esmeralda is nu getrouwd en heeft 3 kinderen. Ze vertelt het sprookje van haar prinses zijn wel eens aan haar kinderen en die zijn dan heel trots dat hun moeder een prinses is geweest. En dat lijkt hun ook wel heel leuk dus wie weet!!