Zwollenaar

Eén van de oudste tradities bij De Eileuvers is de presentatie van het Carnavalslied van het jaar. Een in 1994 door De Eileuvers uitgegeven boekje met carnavalsschlagers laat dan ook een rijke oogst zien. Gedurende de eerste elf jaren werd er steevast een carnavalskraker gepresenteerd, waarvan er een aantal nog jaarlijks tijdens het carnaval worden gezongen. In 1957 was dit 'Wat zal d'r in dat flesje zitten?', gevolgd door 'Elf van Elf, 't spreekt vanzelf', in 1958. Het lied van 1962 is en blijft de topper van alle carnavalsliederen der Eileuvers. Ik ben een Zwollenaar zou uitgroeien tot het Sassendonkse volkslied. Het is gebaseerd op de melodie van een Duitstalig lied. Gait van der Horstsr zorgde voor het arrangement dat in Zwolle wereldberoemd werd. De oorspronkelijke tekst, die werd gemaakt door Flip Trooster, Agnes Trooster de Wit en Tonnie Overmans, week af van de later geldende versie. In 1962 klonk het nog:

Ik ben een Zwollenaar,
een echte Zwollenaar
Ik doe niet graag zo raar,
in 't volle openbaar
Verkleed als Kennedy
Kus ik Brigitte Bardot
En vraag ie: "Kennie-die?"
Dan zeg ik: "Nee, hoezo?"

Na de moord op de Amerikaanse president, in november 1963, vond men het niet passen om deze tekst te blijven zingen en daarom werd die aangepast in de vorm die anno 2014 nog steeds geldt.

Het lied wordt meestal bij plechtige gelegenheden gezongen, bijvoorbeeld als de nieuwe Prins bekend gemaakt is, als het carnaval begint, als de Prins ergens een officieel bezoek brengt, als de Prins aankomt op het station, en aan het eind van de carnaval. Voor het zingen van het lied gelden bepaalde regels. Het wordt altijd drie keer gespeeld. De eerste keer staat men "in de houding" en brengt men de carnavalsgroet. Er wordt niet meegezongen. De tweede keer zingt men plechtig mee zonder al te veel beweging. De derde keer mag iedereen helemaal uit zijn bol gaan. Springen en dansen en luidkeels zingen.